الحب الاول

هو مين فى الدنيا دى بينسى اول حب ليه؟؟طب ولو الحب دا لسه جواك مع انك قابلت كتييييير.......واتحبيت اكتر....لكنه لسه بقلبك ومش عارف هو كمان حاسس ولا لا...ياترى ح تعمل ايه؟؟
اخيرا كلمتها وسمعت صوتها
وقادت نارى من ضحكتها
حسيت انى فى عالم تانى ساعتها
ولقيتها ادامى فى خيالى بكل مافيها
بروحها وشعورها...مشيتهاوعينيها
ياااااااااااااه لو لسه فاكره ايامنا
زى ما انا فاكر كل كلامنا
وفاكر خوفى عليها وشوقى اليها
وفضلت بحبى حتى لما سافرت بعيد
ومين عارف اكيد شاف قلبها غيرى اكيد
المهم ان حياتى اتولدت من جديد
لما كلمتها وسمعت صوتها
وارتاح بالى واااااه من ضحكتها
حسيت انى فى عالم تانى ساعتها
ولقيتها ادامى فى خيالى بكل مافيها
بروحها وشعورها...مشيتها وعينيها
خايف يوم قلبى يقع ف الكلام ويقول
بحبك والله بحبك والليل بحبك يطول
وانك دايما فى بالى لو حتى سرحت
وفى احلامى معايا لفين ما روحت
بنادى عليكى وبحلم تسمعينى
واسمع صوتك وتشوفك عينى
وادينى خلاص ارتحت
لما كلمتها وسمعت صوتها
قادت نارى من ضحكتها
قالوا عن حب الطفوله ايام وتروح لحالها
مش عارف بقى مالى بعيونك ومالها
وليه حبك فاضل اوى الايام دى بحالها
حكيت عنك فى غناويا كتير
ورسمت قلبى جنبه قلب كبير
هو قلبك ولسه جوايا كتير
لكن سامعانى ولا بنادى على نجمه مش طايلها
نجمه مع غيرى فرحانه مهما قعدت احايلها
خلينى دلوقت ف اجمل لحظه
لما كلمتها وسمعت صوتها
وقادت نارى من ضحكتها
حسيت انى فى عالم تانى ساعتها
ولقيتها ادامى فى خيالى بكل ما فيها
بروحها وشعورها...مشيتهاوعينيها

موال اليأس والامل

طريق طويل ووحده قتاله
وعيونى ف السما ونجومها رحاله
واسأل وصلت يازمن يقولى لالا
والاحساس تايه فى غربة قلبى
ولفين واخده معاك يامراكبى
وليه الموج يلطم فيه وايه انا ذنبى
وايه ذنب الطير توقع الريح عشه...ويبات الدمع على خده
وبيت الرمل اللى بناه حبيبن...ييجى الموج ويهده
وايه ذنب اللى بيحب ودايب فى هواه
وذنب واحد زيي مش لاقى دواه
عايش حزين فى دنياه
نايم فى امان الله...يلاقى قلبه بيضرخ بردان
اقوله نام وح اجيبلك غطى فوق الغطيان
يقوللى بتضحك على نفسك ودارى بعلتى
اقوله مع انى طبيب لكنى معاك زى قلتى
وفى عز الفرح خايف اوى والكل مطمن سعيد
وفى عز ضحكتى نزلت دمعتى نارها تقيد
وع الناى اهاتى تنعزف وتسافر فى الفضا بعيد
الدوا طلع سم وكلامى بقى هم
والجرح ما اتلم والدمع صار دم
بس لأ
ح اخرج م السجن وتشوف عينى الشمس
وصوتى ح يملا الكون بعد ماكان مجرد همس
ولو طريقى نهار...سحابه ح تحن عليا
ولو طريقى ليل...قمره ح ينور خطاويا
ح اوصل للجنه اللى شايفها وراسمها فى احلامى
وحتى لو وصلت بعد ما خلصت ف الدنيا ايامى
الخلود هو مصيرنا ولو كان خلود اسامى
طمعان فيه وح الاقيه...سجل يازمان كلامى

نور القمر1

رسمتك قمر تايه وسط السحاب
بيدور على دنيا الفرح والاحباب
قمر فى قلبه كتير مخبيه...بيسأل ليه الدنيا بتجرح فيه
ساعات بيشكى وماحدش سامعه
يقول ما يهمش ويدارى ع الخد دمعه
وقلب حنين عمره ما كان قاسى
تجرحه الناس ويصبح لجرحهم ناسى
ضحكته بترن ف ودانى
وصورته عايشه ف وجدانى
نفسى بعد ما فتحلى قلبه ادخل واعيش جواه
فى ناره وفرحه اكون وياه
واديله عمرى واحلم معاه
مكانك مش ف دنيا قلوبها زى الحجر
مكانك فوق جنب النجوم...مطرح القمر
زيك زى القمر باستنى طلته عليا
وان غاب ف يوم تلعب الظنون بيا
ولما ييجى ينور سمايا ولياليا
نتكلم ونحكى واتمنى يفضل بين ايديا
مكانك مش ف دنيا قلوبها زى الحجر
مكانك فوق جنب النجوم مطرح القمر

وجع البعاد

سؤال بعيد شويه عن الموضوع....مين بيشتاق للتانى اكتر...الولد ولا البنت؟؟انا رأيى ان الولد لو راجل بمعنى الكلمه...يبقى البنت ح تشتاق اكتر...ولو كان شوقه لها مالوش حدود...شوقها ليه ح يكون فوق كل الحدود لانها من غيره ضعيفه ومحتجاله اكتر..... الكلام دا لو ايه؟؟لو راجل والرجال قليل والعيال على قفا مين يشيل ولا ايه رأيك؟ممكن اكون بقول كه عشان متعود ع التعب والشقا شويه...نرجع لموضوعنا قالوا البعد نار وقولت انا القرب نار فوق النار بس احتراما للناس الاولانيين قاللك ايه بقى
جه اليوم وكان لازم نفترق
واقفه شايفه ذكرياتى بتتسرق
وفى عيونى دموع شمعه بتتحرق
قولت نصيبى .....ابعد عن حبيبى....واعيش اداوى الجراح
دايما شايفاه....ح افضل فاكراه....ولا ح انسى اللى راح
ماشيه بكلم النجوم عليه....واحكى للبحر عن عينيه
واقول للقمر السلام امانه للحبيب
لما تشوفه قوله اللقا قريب
وان مهما حسه عنى ح يغيب
الجرح مسيره ح يطيب
وح يرجع والمس بايدى خده
وف حضنه ح ابنى اللى الزمن هده
من غيره عايشه ماليش وجود
والخوف دنيا كبيره من غير حدود
م الحزن قولت ياريتنى ما كونت انسان
انسان قلبه بيدق والحزن عليه بيبان
بس ف يوم ح يرجع والمس بايدى خده
وف حضنه ح ابنى اللى الزمن هده

كلام فى الهوى

دى مجموعة رباعيات كتبتها...قالك ايه بقى
بتحب؟وسهران تعد النجوم؟
ياخوفى ليطلع سهم الهوى مسموم
يصيب قلبك ياخويا ياصغير ويندمى
دا الهوى زى الهوا..لو مسكته تبقى موهوم
وعجبى
نصيحه... اياك تعمل الخد مداس لتنداس
اكسر عينيها تنولها من ساسها لحد الراس
اسمع كلامى ومايهمكش ضعفها ..كله تمثيل
اااااه من حوا وطبعها العجيب...فيها قسوه وفيها احساس
وعجبى
الحب بحر فيه الغريق يتعلق بقشايه
نظرة عين يبدأ طريق مش عايزله نهايه
والهمسه تستاهل ينكتب عنها الف حكايه وحكايه
واللمسه نار البردان..والحبيبه فى الليل قمرايه
وعجبى
وقالك ايه تانى....يااهل الغرام انا قلبى للبيع
قولوا اى كلام قبل ما يضيع
يا مين يشترى بكلمه او بضحكه او حتى بنظرة عين
عاشق للقمر وقابل للسهر فى ليل حبيبى سنين

موال كل يوم

سهران بفكر فى احوالى
الدنيا مالها كده ومالى
كل ما اقول الفرح بيقرب
والحزن شمس بتغرب
القى كل حلم ضاع من خيالى
وتصدمنى الحقايق
ولقيتك يا قلبى خالى
فين اللى يخاف عليا وجوا حضنه ارتاح
يمسح دموعى وبضحكه انسى اللى راح
برسمها دايما صوره فى خيالى ....وافضل يوماتى اكلمها
مش بترد عليا ساكته...وازاى بس الومها
ما هى صوره وخلاص بصبر نفسى بيها
شايفها فى كل الناس..وف وسطهم بدور عليها
برسمها بنوته بضفاير وشعرها اسمر طويل
عيونها تخطفنى وتسهرنى الليل
لابسه فستان احمر لون خدها الجميل
على راسها ورده بيضا
وغيران منها نجوم السما البعيده
ياترى ح الاقيها ف يوم ...ولا افوق بقى م الاوهام
اكسر قلبى وانسى الحب..... واتحمل وحدى مرار الايام
بس ازاى ح افضل كده وحدانى من غير حبيب
اكون فرحان بقربه واموت لو عنى ثانيه يغيب

الحب وسنينه

لما الحب يزيد...ما يبقاش فيه حل غير انك تفتح صدرك وتجمد قلبك وتبوح بحبك...ايه اللى حيحصل يعنى..على رأى الشاعر العظيم ...اتجرأ وخللى الشوق يتكلم..وكان ليا الحظ انى اعيش مع صاحب التجربه دى حكايته....لانه زى اخويا وكتبت عن يوم من ايام مش ح ينساها... وقاللك ايه بقى
ايام بريئه وحب كانت بدايته دقه
مشتاق بس اقولها لو حتى قالت لأ
وعلى كفى شيلت قلبى...ياقاتل يا مقتول
ح تتكلم ولا تخبى...حيران انا مشغول
والسؤال بالف اجابه...ممكن ولا مش معقول
كلمتها وجوايا كلام يا ما
بس كانت خايفه الملامه
بس عينيها قالتها بابتسامه
اللى ف قلبك...جوايا
عايزاك هنا جنبى...ويايا
ومشيت هى ورجعت انا فرحان
يومها طاير ف السما وليلتها سهران
سألت نفسى ارتحت ولا لسه دايب حيران
عرفت ان قرب الحبيب اصعب م البعاد..والشوق زاد عليا كمان
امتى ح يبقالى الحق لما عليها اغير
ولما المس جبينها لما الشعر ع العيون يطير
ولما ف حضنى احميها 
ولما عشانها البحور اخطيها
بس هى تقولها بس...وقلبى يطولها وبيا تحس
نهايته..صبرت كتير وهانت شويه
يلا بقى يا حبيبى قرب ليا
composed by the well-talented:delpierooo

كلمة بحبك

المفروض اللى بيحب يقول للى بيحبه؟ولا لأ؟...ش كتير بتحصل اننا نقول الكلمه دى..بحبك....انا جربتها وايا كانت النتيجه بيقولوا لازم اللى يحب يقول وفيه بيقولك لا ما يقولش لانه بعد ما يقولها...ح يعمل ايه...عندهم حق لان فيه ازمة حب وجواز اليومين دول

لكن لنفترض ان الظروف تسمح ان اللى يحب ح يقول...قالك ايه بقى

اتجرأ وخللى الشوق والهوا يتكلم

واياك تقول اللى يحب يتألم

وليه تلعب بيها وبيك الاوهام

وتاخدها فى حضنك بس فى الاحلام

سايبها لحد ما يضيع معاها الغرام

وساعتها ح تجيب اللوم ع الايام

ح تفضل كده لا طايل سما ولا طايل ارض

عيونها بتسأل وفين وايه ح يكون الرد

بايديك مش بايدها تريح قلبين

لو ليلك نار ليها بيعدى سنين

اهرب منها..بس ح تروح على فين

دا صورتها دايما ع البال وقصاد العين

اتجرأ وخللى الشوق والهوا يتكلم

واياك تقول اللى يحب بيتألم

خايف من يوم .....الوداع فيه

اصعب م الندم والاه وياريت وكان ليه

وتقول مع الايام ح انسى وحزنك تداريه

وازاى تنسى ومين ينسى وحبيبه ادام عينيه

وعجبى

من صغرى حبيت الرباعيات اوى واتأثرت..وحفظت اغلب رباعيات صلاح جاهين..اسطوره الكلمه العاميه وبعد ما كبرت ومشيت

فى الدنيا والدنيا مشيت عليا عرفت اهميه الكلمه لما بتوصف الحال
واخترت اربع رباعيات لصلاح جاهين كل واحده منهاوصف دقيق جدا لفتره من حياتى واحداث مريت بيها وحاجه جوايا
انا شاب ولكن عمرى الف عام
وحيد وكلن بين ضلوعى زحام
خايف لكن خوفى منى انا
اخرس ولكن قلبى مليان كلام
وعجبى
رقبة ازازه وقلبى فيها انحشر
شربت كاس واتنين وخامس عشر
صاحبت ناس م الخمره ترجع وحوش
وصاحبت ناس م الخمره ترجع بشر
وعجبى
كيف شوفت قلبى والنبى ياطبيب
همد ومات ولا لسه سامع له دبيب
قاللى لقيته مختنق بالدمع
ودواه لمسه من ايد حبيب
وعجبى
يا باب يامقفول..امتى الدخول
صبرت ياما واللى يصبر ينول
دقيت سنين والرد يرجع لى مين؟
ماهو لو كنت اعرف مين انا كنت اقول
وعجبى
وعجبى فعلا ع الدنيا وحال الناس وعجبى ع الكلمه لما توصف احساس وعجبى على زمن العدل فيه ماشى ع الراس

الصفحه الاولى

ياعندليب ما تخافش من غنوتك
قول شكوتك واحكى على بلوتك
الغنوه مش ح تموتك انما
كتم الغنا هو اللى ح يموتك
وعجبى
عندما يمتلىء القلب بالمشاعر والكلام ويعجز اللسان عن نطقها وتعجز الاذان عن سماعها...يصرخ...دون قيود وعندما يرد ان يغنى سعيدا كان او حزينا يغنى باعلى صوت..دون قيود لذا كتبت وكتبت من قلبى دون الرجوع للعقل اللذى يفرض قيوده دائما وان كانت مفيده وان كان العقل هو الناصح الامين الا اننى ارفض القيود فكتبت دون قيود

اتذكر عندما امسكت بورقه وقلم وانا صغير كتبت قصه عن الظلم فى صفحه كراسه كان اسمها ذهب مع الريح لانى كنت ا سمع الاسم كثيرا...كنت متأثرا بظلم حدث لنا...لاحاجة لان اذكره ومع الايام كبرت معى العواطف والاحاسيس والاراء والانفعالات والانطباعات واصبح القلم صديقا لى...اشعر وكانى اكتب فى صفحات التاريخ على ضوء القمر

اهدى كل حرف فى كل كلمه الى من كان سببا فيها ....الى من احبهم لدرجة الجنون...اللى من يحبوننى ويهتمون لامرى

واهداء من الاعماق الى  القمر.. والى توأمى الذى يعيش بعيدا عنى