حدوتة...رجل التلج1

اول ما فتح عينيه...حس قوام بلمستها
واقفه قصاده...وع الشفايف بسمتها
سعيده بحاجه....لروحها رسمتها
فضلت واقفه زمن..جواها ذكريات زمن....وهو عينيها فى عينيه
بتكمل ملامحه وهيئته...بتحط بايديها ضحكته...بكتب شهادة ميلاد ليه
لسه بيبدأ حياته...لسه عمره على اد صوابع ايديه
مشيت وفضل هو واقف لوحده...عمال يبص حواليه
الناس بعيده عنه... مش مهتمه ابدا بيه
مفيش حاجه على باله غيرها...ماهى اول ماشافت عينيه
وكانتكل يوم بتجيله لوحدها
تسرح وتغنى بصوتها الدافى
ساعات تكلمه وساعات سكوتها يكون كافى
تمشى وتسيبه بقيت الليل هو وليل القمر الصافى
يقف لوحده كتير...مفيش اى تفكير...مفيش غير صورتها
مستنى فى كل لحظه...يشوفها ف اى لحظه...يشوف بس ضحكتها
واقف لا حول ولا قوه...حاسس بس انه هو...يدوب ح يرتاح لرؤيتها
ويفرح لما يشوفها جت...ونظره اليها يتشد...يبصلها ويستعجل خطوتها
ويادوب معداش شهر
قاعده ف بيتها
لقيت برق ورعد ومطر
الدنيا بشتتى والناس بتجرى والطير هرب م الشجر
.. اول ماجه فى بالها هو صاحبنا
فتحت بابها وجريت جرى
to be continued....